Doorpakker aan het woord

In mijn tweede studentenjaar was ik naarstig op zoek naar een leuke stageplek. ‘Zou je niet eens contact opnemen met Hanneke?’, zei m’n moeder toen (bedankt mam!). Wat mailcontact en een leuk gesprek later was ik welkom! Nog vóór mijn eerste stagedag mocht ik al aansluiten bij de bedrijvenborrel en zo werd de (gezellige) toon gelijk gezet.

Maar er moest natuurlijk ook gewerkt worden. Schrijven voor gemeentes, aanbestedingen bij Breman in Zwolle, en oh ja, of ik ook nog even kartrekker wilde zijn voor een nieuw Holtens magazine (inmiddels bekend onder de naam Hallo Holten)…

Ik heb me zeker niet verveeld. Maar ook enorm gelachen met alle collega’s, met wie ik het ene na het andere avontuur beleefde. Van een zoektocht naar het juiste huis op de Holterberg tot de Keunefeesten, waar we per ongeluk zeven grote borrelplanken voorgeschoteld kregen in plaats van één. Genoeg voor de rest van de week zullen we maar zeggen.

Na het afronden van mijn opleiding werd ik door Hanneke gebeld: of ik weer bij Door wilde komen werken. Daar hoefde ik natuurlijk niet al te lang over na te denken. Inmiddels ben ik alweer twee jaar in dienst. Interviews, websiteteksten, interimklussen en meer. Alles komt voorbij.

En die gezelligheid: die is er nog steeds. Nog elke vrijdag verwonder ik me weer over alles wat mijn collega’s ‘buiten de deur’ van ons pand meemaken. Onze oud-collega Amber omschreef het heel doeltreffend. ‘Als iedereen dit normaal vindt, zijn wij dan niet gewoon bijzonder?’. Ik denk dat het een beetje van beide is. 😉